Новица: Попладневната сесија започна со дискусисја за тоа зошто уметниците (пред се оние кои се занимавааа со визуелните уметности) не користат слободен софтвер. Марцел Марс ја започна дискусијата со неколку умешни провокации кои ја ангажираа публиката. Разговорот се водеше воглавно околу тоа дали има слободни апликации кои се еднакво добри како неслободните, па дали уметниците треба да бидат „ангажирани“ и да користат слободен софтвер, па се до тоа дали уметниците се чувствуваат загрозени/загрижени од тоа што сите апликации кои им се на располагање и кои не се слободен софтвер се од Adobe. Потоа дискусијата отиде во насока за тоа кој ќе ги поттикнува уметниците да користат слободен софтвер и кон која група треба да биде насочено тоа.
Тим Виден, уметник од САД, дискутираше дека развивачите на слободен софтер треба да ги поучат пред се младите уметници (старите не, бидејќи тие -како него- веќе се навикнале на неслободен софтвер) да користат слободен софтвер. Тогаш вашиот известувач се вклучи во дискусијата со образложение дека е неодговорно да се бара такво нешто од развивачите, ами дека уметниците кои знаат повеќе (како Тим) треба да ги поучуваат младите, бидејќи младите уметници секако ќе се свртат за пример кон некој од својата фела - постар уметник, гуру, учител или што и да е. Ова е во контекст на една мисла која се провлекува низ целата конференција - дека најмногу учиме од своите пријатели. А пријателите на уметниците сигурно во најголем број се исто така уметници.
Вечерниот keynote беше со Јохаи Бенклер за неговото истражување за богатството на мрежите. Да бидам искрен нема шанси да го прераскажам ова предавање. Со еден збор, беше за контрола наспроти слободата.
Миша: Паралелно со дискусијата од попладневната сесија каде Новица присуствуваше, се одржа и предавање за The Philosophy of the Commons. Интересно беше излагањето на David Berry од Универзитетот Swansea кој, според еден негов филозофски есеј се обиде да изнесе теза дека движењето за криејтив комонс се занимава со сферата на секојдневието и досега не успеало да произведе единствена и креативна критика на сегашното општество во тој домен, како што тоа успеало да го направи движењето за слободен софтвер. На ова се надоврза и Benjamin Mako Hill кој повика на попрецизна дефиниција за тоа што е слободна култура.
Ова предизика реакции и од Лесиг, кој во дополнителен коментар, сега во улога на публика, проба да објасни дека движењето за слободен софтвер е единствено затоа што целта на програмерите е иста, за разлика од движењето на криејтив комонс кое обединува уметници со тотално различни мотивации. Ова мене не ме убеди премногу затоа што лично, во овие активности гледам потреба од промена на status quo-то. Како и да е, дискусијата беше интересна и го покажа јазот кој постои помеѓу криејтив комонс и слободниот софтвер.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.